ороним (од оро- < грч. ὄρος [óros] ‘брдо, планина’ + -оним < грч. ὄνῠμᾰ [ónyma] = ὄνομα [ónomа] ‘име’) име планинског узвишења као предмет ономастичког проучавања. Ороними су имена планина (Копаоник, Златибор, Стара планина), брда (Баново брдо, Хисар, Љубић), узвишења (Панчићев врх, Ђеравица) и облика рељефа уопште (Врањска котлина, Ђердапска клисура). Исп. топоним, орономастика, оронимија, ономастика.
Литература:
Шћепановић, Михаило, „Ономастичке категорије и српска ономастичка терминологија”, Књижевност и језик XLV/2–3, 1997, 65–70.
Шћепановић, Михаило, „Српска ономастичка терминологија”, Свет речи 15–16, 2003, 14–16.